To Maari

Letere vierte a Line

Quanqe i ai viert i šquurš vuee abinore i ai notaat il silensio qal renjave. Nancje un qal ves seaat lenqš o un aatri qal ves batuut lamiere. Nue. Un silensio di domenie. Ma vuee no sin domenie. Daur il šquur i ai veduut rivaa to suur qe štave vinjint qa’ di noo. No mi špetavi qe mi ves dit qe e ie lade to maari. No ai vuut peraulis. I ai dome dindolaat il cjaaf cjalant dute Cjarnje qe štave čidin. Vuee mi eri ievaat par laa a tajaa la ierbe tal luuq, ma i ai rimandaat. Mi soi dit qe nol ere il qaaš di rompi qešte paaš…

Pooš minuus doopo, alore qe i štavi par mandaati un mesažio qul telefonin, us ai veduus partii ducj iš tree fiiš in maqine par tornaa iu’ a cjataa vueštri maari. E i ai pensaat. E son pasaas quaaži quarant’anjs di quanqe al e laat to paari. I qel timp ei nol ere internet. La int, in Cjarnje, no veve nancje il telefono in cjase. E ere dome la cjarte. M’impensi qe, in France, i soi štaat oris a čirii di šcriviti un pensierin. Nue di če qe mi vinjive su’ no mi parave avonde dišcret par podee mandaatal. E dute qee cjarte e ie lade tal čestin.

Quatri diiš fa’, l’indoman di če qal e vinjuut a to maari, mi soi sintuut di laa de bande de Mariane a faa un žiir. Parče qe sal e un riquart qe i volares tinjii di to maari al e qee foto, un pooq fošqade, di qee frute qe ten a pašon lis piooris sun tun praat su pee Mariane. Qei anjs no iu’ ai conjošuus, ma la roobe qe faaš qaaš e qe ven fuur di qeste reliquie e ie la misure dal timp qal e pasaat di quanqe e qampave qešte frute špensierade, qun dute la soo lungje vite, fin a novante činq anjs, devant di iee…